- نامی تهرانی (یِ تِ)
ملا نامی تهرانی، افضل، متخلص به نامی. به روایت سام میرزا صفوی ’شعرش بغایت رنگین و متین است و در اثنای جوانی به مفاجا درگذشت، مردم را گمان بود که نوربخشیه او را تسمیم نموده اند’. او راست:
پیش مردم چند لافم کز سگانم یار را
آنچنان کن تا شوم خاطرنشان اغیار را.
همیشه داغ غمم بر دل حزین بوده ست
گلی که چیده ام از عاشقی همین بوده ست.
و رجوع به تحفۀ سامی ص 126 و نگارستان سخن ص 117 و روز روشن ص 679 و الذریعه ج 9 بخش 1 ص 85 و فهرست کتابهای مجلس ص 661 شود
پیش مردم چند لافم کز سگانم یار را
آنچنان کن تا شوم خاطرنشان اغیار را.
همیشه داغ غمم بر دل حزین بوده ست
گلی که چیده ام از عاشقی همین بوده ست.
و رجوع به تحفۀ سامی ص 126 و نگارستان سخن ص 117 و روز روشن ص 679 و الذریعه ج 9 بخش 1 ص 85 و فهرست کتابهای مجلس ص 661 شود